در گذر گامهای خسته تاریخ؛ ما زمین-گیر هواییم و تو به نگاه دنیایی ما چشم دوخته-ای؛کاش دست همت به زانوان فرتوت زمان بگیریم و واپسین روزهای منتهی به ظهورت را با سرعت سالهای نیامدنمان بدویم؛ از نوای نارسای العجل، هوایی برای گرم شدن در زمستان زمانه برنمی-خیزد دیگر باید بیاییم.
منقول است از حضرت زهرا س:
امام همچون کعبه است که باید به سویش روند، نه آنکه (منتظر باشند تا) او به سوی آنها بیاید.
فرمود:
النَّاسِ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا
مردم در خواب غفلتند و چون می-میرند بیدار می-شوند.
امروز که روز اول از روزهای عاشقی است به سویت می-آیم تا بیدارم کنی1 قبل از اینکه مرگ بیدارم کند.
وقتی جرقه آتش فتنه را زدی
بدان تاریخ را به آتش خواهی کشید
از این رو ما محکوم تاریخی هستیم که برایمان سوزنده اند..
نقل است که تعدادی از زنان مهاجر و انصار به جهت عیادت از حضرت زهرا (س) در بستر شهادت به خدمت آن حضرت رفتند و عرض کردند: سلام بر تو ای دختر رسول خدا، در چه حالی هستی؟
[ پس بیان مطالبی فرمودند] همانا نطفه فتنه بسته شد، هم اکنون منتظر بارور شدن آن باشید و پس از این به جای شیر از شتران خود خون کثیف و سم سهمناک بدوشید و هر روز شاهد فتنه و آشوبی جدید و ظلم و ستم ظالمان باشید!
اهل باطل زیان نمودند و آیندگان زیان آن را خواهند دانست، شما زین پس ننگ را از چهره خودتان پاک کنید یا اینکه خود را برای فتنه های فراوان آماده کنید و فتنه را با فتنه ای دیگر آرام سازید، من شما را از این پس بهه شمشیرهای بران و آشوب های دایمی و استبداد ظالمین مژده می دهم که حقوقتان را رعایت نکرده و جمعتان را درو خواهند کرد.
حسرت و اندوه بر ایشان باد که کور بودند و حقیقت را ندیدند و ما به زور نمی توانیم شما را بر کاری وادار کنیم که خودتان از آن کراهت دارید.
بحارالانوار- جلد 43 - ص 161 و امالی طوسی- ص 347 - ح 55
روضه خوان نیستم
اما می‌گویم
که قصه دَر
داستان کینه‌های پدریشان بود..
حضرت فاطمه س به ام سلمه در پاسخ با این سوال که عرض کرد: در چه حالی هستی؟ فرمود: در حالی هستم که گویا [در میان دریایی عظیم از] غم و حزن و اندوه غوطه‌ورم؛ پیغمبر از دست رفت و وصی او مظلوم واقع شد! بخدا سوگند، آنکه امامش به گونه‌ای مظلوم شود که نه طبق دستور خدا با او عمل شود و نه طبق توصیه حضرت رسول، همچو کسی است که چادر از سرش کشیده شده!
اما آنچه [این قوم ] با علی کردند، تنها با کینه‌های جنگ بدر و احد سازگاری داشت که در قلب‌های منافقان تا به حال مخفی بود و هر لحظه احتمال این فتنه می‌رفت، و اکنون که پیامبر خدا از دنیا رفته است آن کینه‌ها علنی شده‌اند و چه قطرات مصیبت که از ابرهای شقاوت بر سر ما می‌بارد! آنان رشته عهد و پیمان خود را با رسول خدا را از سینه‌های ناپاکشان پاره کردند و چه بد موضعی نشان دادند و در برابر وعده الهی بر حفظ رسالت و سرپرستی مومنین ! و چه بد فریب دنیا فانی را خوردند و پس از پیروزی اسلام و مسملین، دوباره از امیرالمومنین اعراض نمودند که دلیرانه پدران و اجداد مشرک و کافر آنها را در عرصه‌های مختلف جنگ و دلیری به هلاکت واصل نموده بود!
المناقب، ج ۲، ص ۲۰۵
بحارالانوار ج ۴۳، ص ۱۵۶
غریبی است
که هم قبرت را نشناسند و هم قَدرت را...
از امام جعفر صادق(ع) در تفسیر فرات کوفی، چنین نقل شده است:
إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَهِ اَلْقَدْرِ.اَللَیْلَهُ: فاطمه والقدر: اَللَّهُ. فمن عرف فاطمه حق معرفتها، فقد ادرک لیله القدر، و انّما سُمّیت فاطمه لانّ الخلق فطموا عن معرفتها ... و قوله: وَ ما أَدْراکَ ما لَیْلَهُ اَلْقَدْرِ لَیْلَهُ اَلْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ، یعنى: خیر من الف مؤمن و هى ام المؤمنین.تَنَزَّلُ اَلْمَلائِکَهُ وَ اَلرُّوحُ فِیها و الملائکه المؤمنون الذین یملکون علم آل محمد(ص) و الروح القدس هى فاطمه. بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ اَلْفَجْرِ. یعنى حتى یخرج القائم.
اللیله، حضرت فاطمه، است. القدر ،«اللَّه» است. پس هر کس که فاطمه و مقام ایشان، را به حقیقت بشناسد، حتماً شب قدر را درک کرده است. و علت نامگذارى آن حضرت به فاطمه، به خاطر این است که مردم از شناختنش، ناتوان هستند. اما معناى «لیله القدر، بهتر از هزار ماه است»؛ یعنى، بهتر از هزار مؤمن است و آن نیز امالمؤمنین حضرت زهرا مى‌باشد. مراد از ملائکه، مؤمنان عالِم به علوم آل محمد و مراد از روح یا روحالقدس همانا، فاطمه است و مراد طلوع فجر، ظهور حضرت مهدی و قائم، است.
تفسیرفرات کوفى،ص 581 – 582
نیمه‌های شب است
سرم بر زانوان مادر
و او آرام نجوا می‌کند
هنوز هم
"الجار ثم الدار"..
امام حسن علیه السلام مى‌فرماید: مادرم زهرا علیهاالسلام را در شب جمعه دیدم تا سپیده صبح مشغول عبادت و رکوع و سجود بود و مؤمنین را یک یک نام مى‌برد و دعا مى‌کرد، اما براى خودش دعا نکرد عرض کردم : مادر جان چرا براى خودتان دعا نمى‌کنید؟ فرمودند: فرزندم اول همسایه، بعد خویشتن.."الجار ثم الدار" بحارالانوار، ج 43، ص 81
تسبیحات توست، تاویل ذکر کثیر* خدا، ای بانوی آب و آیینه....
*اسماعیل بن عمار می گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم که حدّ و اندازه ذکر کثیر (ذکر بسیار) که خداوند در قرآن فرموده است، چقدر است؟
فرمود: «اِنَّ رَسُولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله عَلَّمَ فاطِمَةَ علیهاالسلام اَنْ تُکَبِّرَ اَرْبَعا وَثَلاثِینَ تَکْبِیرَةً وَتُسَبِّحَ ثَلاثا وَثَلاثِینَ تَسْبِیحَةً وَتُحَمِّدَ ثَلاثا وَثَلاثِینَ تَحْمِیدَةً فَاِذا فَعَلْتَ ذَلِکَ بِاللَّیْلِ مَرَّةً وَبِالنَّهارِ مَرَّةً فَقَدْ ذَکَرْتَ اللّهَ ذِکْرا کَثِیرا؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله به فاطمه علیهاالسلام یاد داد که 34 بار تکبیر، 33 بار تسبیح و 33 بار تحمید بگوید. پس اگر تو یک بار شب و یک بار روز این کار را انجام دهی، در حقیقت خدا را با ذکر بسیار یاد کرده ای.» معانی الاخبار / ص 193
** در این فاطمیه معارف فاطمی بیاموزیم ان شالله
فرق است
میان ما با کوفیان
آنها برای امامشان نامه نوشتند
که "بیاید"
ولی ما حتی ....
دل نوشت1: شرط اول ظهور، طلب است و ما چقدر طالبیم؟
دل نوشت2: خوشابحال کوفیان...
